 |
Kamal Arafat (1975)
Totdat er in 2004 acuut nierfalen werd geconstateerd, werkte hij bij een onderneming voor finance & leasing, maar toen hij dialysepatiënt werd, hield hij dat niet vol. Na elf maanden kreeg hij in 2005 een donornier.
Zijn ouders waren niet onbemiddeld. Zij hebben de transplantatie en de hoge medicijnkosten daarna kunnen betalen door vrijwel al hun bezittingen te verkopen. Het ruime huis met landerijen aan de rand van Jakarta werd verruild voor een bescheiden woning in de stad. Ook Kamals broers dragen naar vermogen hun steentje bij.
Kamal deed moeite om steun te krijgen van Jamkesmas, een project van de staatsziektekostenzorg voor minvermogenden, maar juist de levenslang dagelijks noodzakelijke anti-afstotingsmedicijnen werden en worden niet vergoed.
In 2008 waren alle reserves verbruikt en vond Kamals zus de weg naar Stichting BURUNG MANYAR. Na een uitgebreide intake die door de bestuurders van de bevriende Yayasan Aulia in Jakarta verricht werd, besloot het bestuur Kamal te gaan helpen. Onze tussenpersoon in Jakarta is Sr. Dwina CB.
Sindsdien is hij sterk vooruitgegaan. Door de uitzichtloze situatie waarin hij terecht gekomen was, had hij alle levenslust verloren, maar met de zekerheid van medicijnhulp staat hij weer opgewekt in het leven. De berichten die hij stuurt, zijn vrolijk en optimistisch. Hij werkt nu hele dagen in een motorzaak vlak bij het ouderlijk huis waar hij woont. Een eigen bijdrage aan de medicijnkosten levert dat nog niet op, maar de inkomsten daarvan zijn wel net genoeg voor het dagelijkse levensonderhoud van zijn gezin.
Kamal is op 10 juli 2011 getrouwd met Ratna. Dat was een stap voorwaarts, die motiveerde en zelfvertrouwen gaf. Twee jaar daarvoor kreeg zij namelijk nog geen toestemming van haar ouders om met een zieke man te trouwen. Op 8 augustus 2012 werd deze positieve ontwikkeling voorlopig bekroond met de geboorte van een dochter, Osa (Ocenana Sakwari).
Er is nòg een positieve verbetering ten gevolge van de hulp door Stichting BURUNG MANYAR. Nu de financiële druk op het gezin is afgenomen, kunnen Kamals jongere zusjes weer naar school, doordat het schoolgeld weer betaald kan worden.
Stichting BURUNG MANYAR geeft veel meer dan medicijnhulp alleen. De medicijnen vormen wel de basisvoorwaarde en die zijn net zo duur als in Nederland ondanks de lagere levensstandaard. Het grote verschil is, dat hier de basiszorgverzekering de medicijnen vergoedt, maar dat in Indonesië de patiënt die zelf moet betalen.
Kamal, Ratna, Osa en hun familie hebben onze hulp hard nodig.
|
|
|
